W XX w. strój zmieniał się powoli. Związane to było z coraz większym wpływem miasta na życie ludności wiejskiej. Powszechnie używano fabrycznych tkanin i elementów pasmanteryjnych.
Koszule świąteczne szyto z cienkiego płótna kartonowego. Wykonywany białą lub czerwoną nicią haft atłaskowy i angielski, pokrywał coraz większą powierzchnię koszuli. Przed I wojną światową pojawiły się koszule zdobione haftem maszynowym. W okresie międzywojennym noszono bluzeczki o niedużym dekolcie, wykładanym kołnierzyku i szerokich rękawach ściąganych w nadgarstkach. Ozdabiał je haft o motywach kwiatowych.
Pod koniec XIX w. zaczęto nosić krótsze spódnice. Z początkiem kolejnego stulecia zaczęto je szyć również z cienkich i wzorzystych tkanin wełnianych: w paski, kwiaty, kratkę, kółeczka i prążki. Dolną ich część zdobiono jedwabnymi tasiemkami, zakładeczkami lub szczoteczką.
Przed I wojną światową zaczęto zdobić zapaski, wszywając koronki szydełkowe lub fabryczne. Powszechne też stały się zapaski tiulowe, haftowane nićmi białymi lub barwnymi.
Coraz większą popularność zaczęły zdobywać czarne gorsety aksamitne, które jeszcze pod koniec poprzedniego stulecia skromnie dekorowano srebrnymi cekinami i sznureczkiem wzdłuż brzegów. Kolorowymi cekinami zaczęto haftować stopniowo coraz większe powierzchnie, z czasem w tym celu zaczęto używać kolorowych koralików, aż w końcu połączenie haftu płaskiego i koralikowego zajmowało większą część gorsetu. Dodatkowo powiększyły się i wydłużyły tacki zdobiące dolną część gorsetu. Ciekawym zjawiskiem były gorsety noszone w Grodzisku Dolnym i Górnym. Miały one zupełnie inną formę. Pozbawione były tacek, a złożone były z dwóch części: krótkiego staniczka i sięgającej do linii bioder falbanki ułożonej w kontrafałdy. Szyte były one zarówno z czarnego aksamitu (zdobione haftem koralikowym), jak i z jasnych tkanin (barwnie haftowane motywami kwiatowymi lub też pokryte takim malunkiem).
Od końca poprzedniego stulecia wśród panien modny stał się warkocz splatany do połowy, do którego przywiązywano wstążki wzorzyste lub krakowskie bite, sięgające aż do spódnicy. Na przełomie wieków popularne stały się rzadkie chustki, bogato zdobione haftem wykonanym białymi nićmi. Jednocześnie z mody wyszły długie chusty.
W XX w. pojawiły się również czarne sznurowane trzewiki. Do nich zakładano bawełniane pończochy związywane troczkami.
gorsety noszone w Grodzisku Dolnym i Górnym. Miały one zupełnie inną formę. Pozbawione były tacek, a złożone były z dwóch części: krótkiego staniczka i sięgającej do linii bioder falbanki ułożonej w kontrafałdy. Szyte były one zarówno z czarnego aksamitu (zdobione haftem koralikowym), jak i z jasnych tkanin (barwnie haftowane motywami kwiatowymi lub też pokryte takim malunkiem).
Pierwowzór gorsetu pojawił się w kobiecej modzie szlacheckiej w XVI w., pod nazwą ”kształt”, był on zakładany na koszulę do spódnicy tej samej lub innej barwy. W XVIII w. szlachcianki zakładały gorset zwany „sznurówką”, spełniający rolę bielizny wysmuklającej sylwetkę!